1)
Еллер назик янагъынъны охшай,
Авучынъа ай нурыны сакълай,
Эллериме эллеринъни алдым.
Дюнья бирден ярыкъ олды.
Юрегимде севинч ве эеджан,
Санъа гонъюль сырларыны ачам,
Ильк яз куню сен манъа джевап бердинъ,
«Севем сени, севем!» — дединъ.
Багълама:
Сёзлеринъни динълеп бахтлы олдым,
Гуллер топлап, санъа багъышладым,
Арзум меним.
Буюк севгим сарып алды
Дюньямызны.
Ич кимсеге бермем сени.
Севдалыкътан сакъламай къальбимни,
Козь огюме эп кетирем сени,
Арзум меним.
Япракъларда чыкъ данелер
Санъа бенъзер.
Дюльберлигинъ мефтюн этер.
2)
Дудакъларынъ – татлы зеэр киби,
Татсам ондан, къанып тойса эдим.
Назарымнен мен сарылам санъа,
Ах, не къадар назик элинъ!
Сесинъ биле сархошлата мени,
Назлы ярем, хорлама къальбимни.
Эр дакъкъада сен келесинъ эсиме,
Мельэм олдынъ юрегиме.